dinsdag 14 augustus 2012

TER PLAATSE RUST!!!!!

Wat begon als dacht ik een" griepje op de spieren "bleek iets heel anders.
Vrijdag 20 juli sloot ik de deuren voor 2 weekjes vakantie en op zaterdag 21 juli kon ik naar de spoedarts. Alle spieren in mijn bovenrug , schouders en nek waren verkrampt. Denk aan kramp in je benen maar dan uren aan een stuk. Ik kon niet bewegen en ademen ging alleen nog in kleine schokjes.
Oorzaak ? Stress!!!
 Te lang doorgegaan en dan is het vakantie en heb je tijd om zulke rare dingen te krijgen en krijg je ze dus.
We hadden nog een city-trip Stockholm op ons programma staan en zouden maandag vertrekken. Met de arm in de steun (voor rust) , spierontspanners en pijnstillers op zak en alle handwerk en stress thuis , zo ben ik op het vliegtuig gestapt. Op woensdag was ik al terug fietsklaar (alleen als ik mijn hoofd te fel bewoog trok het nog in de schouders ) en gelukkig maar , want Stockholm is een grote , leuke , veilige en groene fietsstad en we hadden dan ook nog geweldig weer.

En een stad leer je zoveel beter kennen op de fiets en je komt op plaatsen waar je anders nooit zou komen (en daar vind je dan echte "kristel" laarsjes aan een belachelijk lage prijs )

De laarsjes waren trouwens het enige dat een beetje betaalbaar was , want voor 2 koffie en 2 puntjes taart betaal je al vlug 25€ en 2 pizza's met een flesje wijn (niet de duurste) waren goed voor 80€.
Al bij al toch een geweldige stad !!!!

Op zaterdag waren we terug thuis en stonden er veel to-do en te lang uitgestelde klusjes thuis op de planning.
Maar maandagochtend was het terug naar af (iets minder erg maar toch..... ). Naar de huisarts ditmaal en die kent mij al hééééééél lang.
Hij gaf mij het opbeurende menopauze verhaal (met alle kwalen ), concludeerde dat 53 toch echt "ouder" is  en dat het "lijf" niet alles meer kan wat de geest wil en dat het nu misschien toch wel echt tijd geworden was om het af en toe een beetje kalmer aan te doen (12 uur per dag bijna 7 op7 werken is inderdaad misschien echt teveel)
Manlief was nog kordater en besliste dat niets zo dringend to-do was en dat we wel NU richting de vrienden in Normandië (onze uitvalbasis voor elke crisis of nood aan rust) vertrokken en dat er niks ( dus geen handwerk en computer ) meeging.
De spieren deden zoveel pijn dat voor mij alles OK was en we zijn vertrokken. Ik heb gewandeld , gefietst , gelezen en vooral veel getafeld (spijs en drank) en weer hadden we op een paar buien na schitterend weer. En als ik ooit echt op pensioen ga dan wil ik misschien wel in Normandië wonen want we komen er vaak en toch ontdekken we elke keer weer prachtige dorpjes en leuke adresjes.
Maar hierover later meer.
Ik ben herladen terug gekomen en ik ben tot de ontdekking gekomen dat langzaam soms echt beter is . FESTINA LENTE (haast je langzaam )  wordt mijn spreuk vanaf nu !
Want kijk , ondanks alles heb ik best veel af gekregen (zoals chris het zo mooi zei , "je hebt nu gedaan wat een normaal mens doet")
Het quiltje dat Martine voor me in elkaar heeft gezet is gequilt.






Ik heb een andere quilt in elkaar gezet en de eerste quiltsteken zijn gisteren gemaakt , het patroon is ook al klaar en kan naar de drukker en mijn projecten voor EDS zijn bijna rond. (en ik heb ook een grote gehaakte mand bijna af)
Ik lig dus op schema en daarom heb ik nu met mezelf de afspraak gemaakt dat er als ik s'avonds geen les heb er niet meer gewerkt wordt voor de winkel ( haken , breien, naaien en quilten valt niet onder werken) en dat er  mistens 1 volle dag in de week vrij van stress wordt gepland.
En nu maar hopen dat dit vanaf september ook nog lukt.

PS : en oh ja , de computer gaat niet meer mee naar huis , vandaar dat je soms een beetje langer zal moeten wachten op een antwoord op je mail of een verhaaltje op mij blog

2 opmerkingen:

  1. Oh Oh Oh Kristel, wat een verhaal!!! Tja, wat moet ik zeggen.....wat de anderen ook zeggen: kalm aan. Het quiltje dat Martine heeft gestitcht en in elkaar heeft gezet is ERG mooi gequilt en de andere quilt is ook weer prachtig. Tot ziens weer. Groetjes Wilma

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Wow, dat was dus schrikken en nu jezelf aan je regels houden, dat zal best lastig zijn! Maar ik hoop dat je nu gaat genieten van je steekjes en het werk opzij zet zo nu en dan! Prachtige quilts zijn het geworden! Groetjes
    Lida

    BeantwoordenVerwijderen